"स्वाद भरे शक्ती भरे पारले-जी"

समस्त भारत खंडात पारले बिस्किटे आणि त्याच्या वेष्टनावरील सुरेखश्या बाळाचा फोटो  कोण ओळखत नाही गेली काही दशके पिढ्यानपिढ्या ह्याच एका बिस्किटावर फिदा असल्याचा जमाना आताशा काळानुरूप मागे पडत चालला तरी ती बिस्किटे आणि त्यांच्या सह असलेल्या प्रत्येकाच्या काही ना काही आठवणी कश्या विसरता येतील?
एका प्रसिद्ध वर्तमान पत्राच्या संकेत स्थळावर आपल्या लाडक्या पार्ले बिस्किटाविषयी खालील माहिती   मिळाली :
पार्ले-जी चवीसाठी तर प्रसिद्ध आहेच (किंवा होता म्हणूया हवे तर सध्या ),पण त्याबरोबरच  त्याच्या वेष्टनावरील बाळाचा चेहरा/फोटोही तितकाच प्रसिद्ध आहे. पण ते बाळ म्हणजे जाहिरात संस्थेने निर्माण केलेले एक काल्पनिक सर्जन (क्रिएटिव)चित्र होते यावर आपला कितपत विश्वास बसेल बर ?

जग १९२९ मध्ये भारतात पारले बिस्किट निर्मिती सुरु झाली असा कंपनीच्या संकेतस्थळावर उल्लेख सापडतो.
१९८० मध्ये पारले-जी बिस्किटे Gluco असे नामकरण करण्यात आले. हे जी म्हणजे ग्लुकोज आहे असा याचा अर्थ.१९८२मध्ये पहिल्या टीव्ही व्यावसायिक जाहिरातीत "स्वाद भरे शक्ती भरे पारले-जी" असे घोषवाक्य (slogan ) वापरण्यात आले.
पारले-जी २००१मध्ये प्रथमच  कागदी  वेष्टन (पॅकिंग)सोडून प्लास्टिकच्या वेष्टनात वितरीत होऊ लागले. आता "स्वाद भरे शक्ती भरे पारले-जी"चा प्रवास जी म्हणजे जीनियस अश्या नवीन टप्प्यावर येउन ठेपला आहे. सध्याची 'कल के जीनियस' ही  जाहिरात संकल्पना प्रसिद्ध कवी गुलजार साहेबांनी लिहलेली आहे आणि पियुष मिश्रांनी आपल्या आवाजात सादर केलेली आहे.
पारले-जीबद्दल सांगितली जाणारी गमतीदार गोष्ट अशी की एका वर्षात खाल्ल्या जाणारे   पारले-जी बिस्कीट एका सोबत एक रेषेत ठेवल्यास पृथ्वीच्या परीघाची १९२ वेळा वेळा परिक्रमा करता येईल.
मुंबई , बंगळूरू, बहादूरगड(हरियाना ) आणि नीमराना(राजस्थान ) येथील  आपल्या १० उत्पादन प्रकल्पांसह देशभरात सुमारे ७५ ठिकाणी कंत्राट-पद्धतीने  कंपनी आपली लाडकी पारले-जी बिस्किटे दररोज ४० दशलक्ष पॅकेट इतक्या प्रचंड संख्येत उत्पादित आणि वितरीत करत असते  जे देशातील सुमारे ३३००० केंद्रामार्फत विक्री केले जातात. स्पर्धा कितीही वेगाने वाढत असली तरी ४०% बाजार हिस्स्यासह भारतातीलच नव्हे तर "जगातील नं. १ खपाची(विकली जाणारी ) ग्लुकोज बिस्किटे" असा भारदास्त लौकिक कमवून आहे.       

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

आठवण आईची-पाचवे पुण्यस्मरण

गेले ते दिवस आणि राहिल्या फक्त आणि फक्त आठवणी . आई , ५ वर्षं झालीही तुला जाऊन,आणि आम्ही तरी कुठे थांबलोय? संसारचक्र सुरूच आहे आणि धावतोय आम्हीही जमेल तसं पण आई आता तू नाहीस, फक्त तुझा आश्वासक आवाज आहे अजूनही कानात घट्ट रुतलेला,आणि खूप साऱ्या आठवणी ज्या उलगडत असतात एकामागून एक कधी अचानक तर कधी प्रसंगानुरूप. हे आई! आमचं विनम्र अभिवादन स्वीकार जिथे कुठे असशील तिथे  !!
Read more

आई -तृतीय पुण्यस्मरण

Image
आई -तृतीय पुण्यस्मरण (२९.०८.२०१७) आई , बघता बघता तीन वर्षे झाली पण तुला जाऊन. करतोय प्रयत्न तुझ्याविना जगण्याचा आम्ही लोक ,तसं चाललं आहेच पुढे सर्वकाही भरधाव पण एक सल आहे मनात तू नसल्याची. पण आता काय करावे अश्या दोलायमान अवस्थेत भगवद गीतेचा जरा आधार वाटतो आहे. अर्थात अजून फक्त सुरुवात केलीय भगवद गीतेबद्दल कुतुहूल वाटल्याने अधिक माहिती मिळवण्याची तीही विस्कळीत स्वरूपात आहे,सातत्यपूर्ण नाही हवी तितकी पण आश्वासक नक्कीच आहे. तेव्हा बघतो मला (किंवा प्रत्येकाला ) कधीना कधी पडणाऱ्या काही गूढ- गहन  प्रश्नाची समाधानकारक उत्तरे  भगवद गीतेच्या साहाय्याने मिळविता येतात का ते ज्यात आत्मा आणि त्याच्या अमरत्वाबद्दल खालील उल्लेख आहे : भगवद गीता अध्याय २,श्लोक २२ वासांसि जीर्णानि यथा विहाय नवानि गृह्णाति नरोऽपराणि।तथा शरीराणि विहाय जीर्णान्यन्यानि संयाति नवानि देही।। अर्थात जैसे जगत् में मनुष्य पुराने जीर्ण वस्त्रोंको त्याग कर अन्य नवीन वस्त्रोंको ग्रहण करते हैं, वैसे ही जीवात्मा पुराने शरीरोंको छोड़कर अन्यान्य नवीन शरीरोंको प्राप्त करता है. अभिप्राय यह कि (पुराने वस्त्रोंको छ...
Read more

आई-चतुर्थ पुण्यस्मरण

आई तू आमच्यातून खूप खूप दूर अनंताच्या प्रवासाला निघून जाऊन चार वर्षे झाली पण.दिवस कसे भराभर निघून जातात मनाच्या कप्प्यात आठवणींचा दरवळ मागे ठेऊन ते कळतही नाही. पण एकमात्र खरं प्रसंगानुरूप येतच असते ग तुझी आठवण आणि आतातर जास्तच कारण मधला काही काळ मन तयार नव्हतं म्हणा की सुन्न झाले होते म्हणा; पण तू आता आमच्यासोबत नाही हा विचार मनात पण न फिरकू देण्याचे अविवेकी म्हण,नाही तर अजून काही -प्रयत्न अज्ञानपणे आम्ही करून बघितले, समजावत राहिलो मनाला की, तू आहेस कोणाच्या तरी घरी आणि आता काही वेळाने फोन करून सांगशील की, भाऊ आम्ही येतोय तुझ्या घरी, खूप दिवस झाले नातवंडांना भेटून तेव्हा त्यांची- तुमची उभ्या उभ्या भेट घेऊन परत जाऊ;पण कसचं काय? उगीचच आपले मनोविभ्रम,आणि काय? पण आताशा कळलं आणि थोडं थोडं उमगतही चाललं की, जे आपण दूर लोटू इच्छितो तेच अंतिम आणि कदाचित एकमेव शाश्वत सत्य आहे या भूलोकावरचे.पण ते एकदा कळल्यावर आता हेही लक्षात येतेय की आई गमावणे म्हणजे नेमकं काय असतं! हुंदका दाटून येतो मनात पण सांगणार कुणाला? आणि हो,आता जरा मोठं झाल्याचं ओझं नाही;पण जबाबदारी म्हणूया हवं तर असं हळवं होऊन व्यक्त व्...
Read more